Heel lang geleden, het was de negende dag van de negende maand van het negende jaar om negen uur, was er eens een afgrijselijk mens, Wielma, dat steeds in lange gewaden gekleed ging. Geloof het of niet, negen of nine was haar lievelingsnummer. Nine kan men immers lezen als ānein=neeā waarmee ze NEE zei tegen iedereen die ze niet kon uitstaan. En zo waren er veel. Bij voorkeur had ze het gemunt op blondines, waarschijnlijk had haar echtgenoot haar ooit bedrogen met een blonde vrouw en kon ze het nog steeds niet verkroppen. Maar wie kon het hem eerlijk gezegd verwijten? Veel had zij toch niet te bieden. Vrienden had ze niet: Friends, do you think this is funny? I donāt see it. Natuurlijk niet, hoe zou ze ook, met zo een instelling, vrienden, vriendelijkheid behoorden niet tot haar dagelijkse woordenschat. Ze had het steeds maar over gist, gist, find the gist! Wat interesseert mij nu gist. Geef mij maar onmiddellijk een boke met choco. Dat ze haren gist in haar haar draait, dan krijgt ze misschien ook ooit blonde lokken. Niet dat ze haar zouden staan, niets zou haar eigenlijk staan, behalve een bezem misschien, waarmee ze door het ganse land zou kunnen vliegen om de mensen te teisteren. En rekenen kon ze ook al niet. Ze wist immers niet dat je om een gemiddelde te berekenen de getallen moest optellen en delen door het aantal. Voor haar waren 50% enĀ 50% eigenlijk 30% en 70%. Ze kon er waarschijnlijk niet aan doen dat ze op negenjarige leeftijd getroffen werd door het Syndroom van Misrekenus ofwel Calculator Perte Totale.
Die negende dag (het was een maandag) van de negende maand van het negende jaar om negen uur, had ze op haar lijst gekeken wie nu aan de beurt kwam om getergd te worden. Was het nu het noodlot of niet, vandaag had ze het gemunt op de mamaanvallei en ze zou niet alleen komen. In een ver verleden had ze een affaire gehad met Freaky Fred. Ze had hem leren kennen in het duivelse oord waar eerder de Bende van de Vlekho vreselijke tijden had moeten doorstaan en waar zij en Freddie Fish deel uitmaakten van de folterafdeling. Hij was daar op een dag kaakslingerend, zo rood als een tomaat ā was het omdat hij de berg naar het oord had moeten beklimmen of kwam het door de wodka (al die jaren in dat verderfelijke oord hadden hem ook gebroken) in zijn mineraalwaterflesje? ā komen binnenstrompelen. Ze zag hem zoals ze hem nooit eerder had gezien.Ā Zij wierp een blik op hem, hij had een blauw oog, kortom het was liefde op het eerste gezicht.. Van dat moment waren ze onafscheidelijk. Freakie Freddie Fish zou, als Wielma erom vroeg,Ā punthoeden meebrengen en Wielma bracht de nodige gist mee om een alcoholisch drankje te brouwen voor Freddie.
Ze vulden elkaar perfect aan tot op die fatale 10e dag van de 10e maand van het 2e jaar voor de huidige tijdrekening. Wielma had een terugval gekend van haar Calculator Perte Totale en moest dringend geĆÆnterneerd worden en dit op de afdeling Rekenkundige Afwijkingen. Het toeval wil nu dat zij en de dicteetoriale zot elkaar gevonden hadden op de wekelijkse knutselnamiddag. Ze hadden beiden gefascineerd staan kijken naar een kinderschoolbord met daarop de letters van het alfabet afgebeeld en een telraam eraan bevestigd. Het kon niet beter zijn, hij kon rekenen en zij kon schrijven. Ze hielpen elkaar op een mum van tijd uit de instelling.
Wielma en Freaky Freddie Fish waren als vrienden uit elkaar gegaan en ze wisten dat wanneer het nodig was, ze steeds op elkaar konden rekenen.
Die negende dag dus dat ze besloot om de mamaanvallei aan te pakken, riep ze de hulp in van Freddie. Ze reden op een negenkoppig ros de vallei binnen. Ze boden zich aan in de plaatselijke kleuterschool om het lerarenkorps te vervoegen. Zij moesten niet eens veel moeite doen, want ze hadden toch wel een spreuk voorhanden om de directie een rad voor de ogen te draaien. Ze werden al heel snel aangenomen, maar de vallei zou het zich nog lang beklagen. In het begin liep alles goed. Ze maakten zich langzaam maar zeker geliefd bij de kinderen. Toen ze alle brave kindertjes eenmaal in hun macht hadden en ook hun ouders en uiteindelijk de ganse vallei, begonnen ze met hun duivelse praktijken. Freddie had er niet beter op gevonden om met een spreuk die hij van zijn grootmoeder zaliger Francine Fishstick geleerd had, de kinderen onophoudelijk te laten kaakslingeren. āt Was niet om aan te zien en nog minder om aan te horen. Al dat gekraak. En hij maar aan zijn mineraalwaterflesje nippen. Wielma had er niet beter op gevonden om de evaluatieformulieren zo op te stellen dat ze wel als eindcijfer altijd op negen kwam. En zo kwam het dat op de duur de kleuterschool overbevolkt raakte met uit de kluiten gewassen tieners en zelfs volwassenen. Niemand raakte meer in de lagere school, de middelbare school, laat staan de universiteit. Het openbaar leven viel stil, de economie kende een diep dal, kortom een regelrechte ramp.Ā Het zou zo eeuwig zijn voortgegaan want hoe meer Freddie en Wielma hun spelletje konden spelen, hoe krachtiger en vitaler ze zelf werden, ware het niet dat door een stom toeval Freaky Freddie Fish zichzelf in het ongeluk gestort had doordat hij na jaren op non-actief had gestaan weer begonnen was met kaakslingeren. Hij was vergeten hoeveel tijd en oefening het kostte om een goede kaakslingerbeweging te verkrijgen.Ā Wellicht had hij een beetje te veel gedronken van zijn mineraalwaterflesje (J) toen hij zijn kaken in beweging zette. Het was zo erg dat de stukken eraf vlogen. In geen tijd bleef er niets meer over van zijn bolle rode kaakjes.Ā Hij is een stille en eenzame dood gestorven. Er waren negen mannen en negen vrouwen op zijn begrafenis. Ze hadden de negen stukjes die ze nog van zijn kaak hadden kunnen vinden meegebracht.
Wielma was er kapot van, maar om daarom een einde te maken aan haar spelletjes. Neen hoor, integendeel, ze werd er zo verbitterd door, dat ze onverminderd door ging.
Het duurde nog eens negen maal negen jaar vooraleer Wielma verslagen kon worden.Ā Het gebeurde op de 10e dag van de 10e maand van hetĀ 210e jaar. Achteraf gezien was dat een goed teken geweest.
Een uitvinder van vele valleien verder, had het verhaal over de geteisterde door iedereen als de pest gemeden mamaanvallei van vader op zoon overgeleverd gekregen. Hij besloot om de mamaanvallei een handje te helpen. Hij zwoegde 10 dagen en 10 nachten tot hij de perfecte vondst gedaan had. Op de 10e dag van de 10e maand van het 210e jaar kwam hij aan in de mamaanvallei en zocht hij Wielma op. Hij stelde zich voor als vertegenwoordiger van Waterharker, een bedrijf gespecialiseerd in vulpennen. Hij wou zaken doen met Wielma, maar aangezien iedereen in de kleuterklas bleef steken, had het volgens haar geen zin om vulpennen aan te kopen. De uitvinder was er echter met zijn verkopertalent in geslaagd haar een van zijn specialekes te verkopen: een vulpen voorzien van een onvermoeibaar rood inktpatroontje. Ze was zo tevreden met haar aankoop dat ze niet eens in het snotje had dat ze hiermee haar doodvonnis getekend had.
Die avond besloot Wielma haar evaluatieformulieren met haar gloednieuwe vulpen in te vullen. Zoals gewoonlijk had ze niet veel rekenwerk en als ze toch eens iets moest uitrekenen, kwam ze toch steeds op negen uit. Er gebeurde echter iets eigenaardigs. Elke keer ze op het punt stond een negen te schrijven, stond die vulpen toch wel te sputteren zeker. En als ze er dan toch in slaagde iets neer te schrijven, was het niets anders dan een tien.Ā Haar haren kwamen recht, haar lange gewaden vatten vuur en haar bezemsteel vloog met volle geweld tegen haar gezicht aan. Ze had immers ooit gezegd: āIk mag doodvallen als ik ooit iemand een tien geef!ā En zo gebeurde het dat de mamaanvallei voor de zoveelste keer uit de greep raakte van boosaardige mensen.
De uitvinder liet leerkrachten overkomen uit naburige valleien enĀ zo studeerden er weer leerlingen af aan de kleuterschool en kon het leven na een aantal jaar zijn gewone gangetje weer gaan. En Freaky Freddie Fish en Wielma lagen nog lang en gelukkig op het kerkhof.